Brittany Kayak Festival (BKF) 2013.

Inleiding.

Een internationaal zeekajak symposium in Frankrijk.

Hoe kom je hierbij verzeild is dan de vraag.

Wel Philippe, de grote organisator van dit geheel heeft mij via mijn blog benaderd om hieraan mee te doen. Niet wetende dat er voor mij nog een kleine verrassing in het verschiet lag. Medio april kreeg ik de vraag of ik de eerste zondag als tochtrleider wilde fungeren. 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
02

We zouden dan naar een haven vlak in de buurt gaan om een test te doen voor de NSNS (dit is de Franse reddingsmaatschappij). Na even nagedacht te hebben stemde ik hiermee in. Ik zou dan met een tweede tochtleider acht mensen (ervaren zeekajakkers) begeleiden naar de haven van Lanildut. Ongeveer twee n.m.

Vlak voor vertrek richting Frankrijk kreeg ik een mail met de namen van alle deelnemers en de mensen die de eerste dag in mijn groep zaten. Mijn tweede man was een Ier en tevens de vader van een meisje van twaalf jaar die ook in mijn groep zat. Hier word je dus wel wat gespannen van, 12 jaar en ervaren zee kajakker, wat is dit en hoe moet dit goed komen.

Zo werkt het dus als het op zijn Frans gaat, dus komt tijd komt raad. Tijdens de eerste bijeenkomst werden de vijftien tochtleiders voorgesteld. (voor de hele week dus). En ik was hier dus één van.

Een gedeelte van de notabele dorpsgemeenschap was aanwezig en gelukkig was ik niet de enige die wat vragen over het geheel had. Het kwam hier op neer dat wij iedere dag een tocht moesten/mochten plannen en dat de andere deelnemers zich hier op in konden schrijven. Op de formulieren werd dan aangegeven waar de tocht naartoe zou gaan, hoe laat en waar vandaan het vertrek was en voor wat voor zeevaarders hij geschikt was. Keuze tussen één, twee, drie, vier of vijf sterren. Gerelateerd aan het Britse systeem. Dit was wel een wonderbaarlijke ervaring. Philippe was met zijn mensen voor de

03

organisatie van het kamp en wij voor het varen. Uit eindelijk was het niet eens zo’n dom systeem. We kwamen er al snel achter dat het subliem werkte en daardoor relaxt en gezellig was op het kamp.

Zondag 11 augustus.

Vandaag zou het gaan beginnen, met een gemêleerd gezelschap van beginner tot crack de oceaan op richting Lanildut. 13:45 Verzamelen op het strand en dan vanaf 14:00 uur om de vier minuten een groep van tien man op weg. Ik ben groep twee, dus je hoeft niet al te ingewikkeld te rekenen dat je dan om 4 minuten over 14:00 moet vertrekken.

Daar begint dus het eerste probleem al, op zijn Frans, niet iedereen is op tijd. Bij mij zijn de Ieren vader en dochter meer dan een half uur te laat. Maar goed, we kunnen vertrekken. Gelukkig staat er weinig wind en is er alleen een oceaan deining. Dan komt probleem twee: mijn tweede man en zijn dochter kunnen bij lange na het tempo niet bij houden dus we raken nog verder achter op het tijdschema. Dit is voor een tochtleider niet grappig, zeker niet als je moet laten zien dat je zeevaardig bent voor de NSNS. We komen er uit eindelijk wel. Ondanks deze vertraging waren wij zeker niet de laatste die aankwamen in de haven van Lanildut.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De test is goed verlopen en we kregen met vlag en wimpel toestemming om te varen in het zee gebied van Britanny. We werden zelfs meer als zeevaardig beschouwd. En ik, ik was weer een les wijzer en tien jaar ouder geworden.

Maandag 12 augustus.

Nautische gegevens:

  • Eerste kwartier 14 augustus.
  • HW Brest 08:59 + 6,40 meter LAT.
  • LW Brest 15:21 + 1,75 meter LAT.
  • °K 76 / 72.
kaart 1

Vandaag dan de eerste echte tocht, met als voordeel dat ik nu zelf bepaal wie wel en wie niet mee kan. Mede aan de hand van het tocht formulier. De geplande tocht gaat vanaf de baai bij het kampeer terrein, Baai Lampaul Plourazel naar Anse des Blancs Sablons v.v. Dit is in zuidelijke richting en gezien het getij zullen de meeste tochtleiders de zelfde richting opgaan. We vertrekken uit de baai Lampau Plauarzel om 10:00. (met alweer een deelnemer die niet op tijd is (Ierland).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Onder het moto tijd is tijd vertrekken we met de deelnemers die wel op tijd zijn. We varen iets naar buiten om de branding bij de rotsen te vermijden. Er staat een redelijke deining, maar één die niet lastig is. Het weer is goed, zonnig en zeer goed zicht. Het is een schitterende kust om langs te varen. Er is zelfs hier en daar de mogelijkheid om te Rock Hoppen. De eerste rust is op een mooie afgelegen strand nabij Pen An Dreff. Het aanlanden is voor de beginners perfect, een lage branding zodat ze goed kunnen kijken en oefenen. Na de rust gaan we vlak onder de kust varen om te Rock Hoppen. Ook dit is mooi voor onze beginners, niet al te moeilijk maar wel spannend.

Het einddoel is Anse des blancs Sablon, hier staat een branding van ongeveer 1,20 meter met drie golven na elkaar. Dit is andere koek en drie man landen naast de boot op het strand. Er is ook een andere groep op het strand aanwezig en daar zitten mijn verstekelingen ook bij. Ze zijn maar aangehaakt omdat wij al weg waren. Het kan maar duidelijk zijn.

12
13
14

Na een uurtje rust gaan we weer door de branding terug de zee op. Nu komt iedereen ongeschonden en droog door de branding. We varen de terugweg in rechte lijnen, zodat we rond een uur of zes weer terug kunnen zijn. De wind is wat aangetrokken, maar we doen wel de voor ons gebruikelijke natte oefeningen. Het water is redelijk van temperatuur, dus daar moet je gebruik van maken.

Na een mooie eerste echte vaardag komen we tevreden aan op het strandje in de baai bij de kampeerplaats. Alles lijkt toch goed te komen en de manier om in te schrijven voor een tocht werkt eigenlijk wel goed. Ook de andere tochtleiders zijn tevreden met het systeem. Het reguleert zichzelf.

Dinsdag 13 augustus.

Vandaag een vreemde tocht, we gaan weer naar de haven van Lamildut. Philippe heeft gevraagd of wij (de Nederlanders) en een Franse groep naar de NSNS willen gaan om te oefenen hoe men een kajakker van zee kan redden.

Dit heb ik in Nederland ook al eens gedaan en het lijkt mij wel leuk om te doen. Zo gaan we in alweer mooi weer richting Lamidut met 20 man.

We hebben inmiddels naamsbekendheid en niemand is te laat voor het vertrek. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de andere groep wel compleet en op tijd is. In de haven vertaald Veroniqe Olivier voor ons het Frans. Er wordt net als in Nederland geoefend met een net achter de schepen waar de drenkeling in word gemanoeuvreerd, zodat hij horizontaal uit het water kan worden gehaald.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dit is voor de Fransen een redelijk nieuw systeem, maar verschild niet zoveel als met Nederland. Verschillende kajakkers wordt gevraagd om drenkeling te zijn en daar wordt gretig gehoor aan gegeven.

Na de oefeningen en de evaluatie worden we met twintig kajakkers achter elkaar gesleept door een reddingsboot. Dit is voor de meeste wel een leuke ervaring. Na afscheid te hebben genomen van de reddingsmaatschappij ga wij weer terug de haven in voor een bak koffie, waarna we weer terug naar het kamp varen. We krijgen s’avonds van de reddingsmaatschappij nog een BBQ aangeboden in de Baai bij het kamp. Ook dit was een leuke ervaring ondanks de weinige kilometers die we vandaag gevaren hebben.

Woensdag 14 augustus.

Nautische gegevens:

  • Eerste kwartier 14 augustus.
  • HW Brest 10:34 + 5,90 meter LAT.
  • LW Brest 16:06 + 2,05 meter LAT.
  • °K 68/63
kaart 2

Vandaag ben ik eens niet de tochtleider, maar de ondersteunende tochtleider bij Veroniqe Olivier. Zij is één van de beste zeevaarders van Frankrijk en gespecialiseerd in het gebied rond Britanny. Ze heeft een lijvig boek geschreven over dit gebied met veel informatie en te varen tochten. Het is een beginners tocht van totaal ongeveer 10 n.m.

Het startpunt is vanuit de haven van Lanildut, dus eerst een stukje rijden langs de kust. Het is glooiend terrein over smalle wegen. Alleen dit ritje is de moeite al waard. We hebben afgesproken om 10:30 te vertrekken uit de haven. Maar voor we vertrekken moeten we eerst het lichaam opwarmen met yoga oefeningen die Jenny (een Britse zeekajakker) ons voor doet. Het is al snel duidelijk dat de meningen over deze manier van aanpak iets verdeeld zijn, maar iedereen is wel zo sportief om toch mee te doen.

Na deze training volgt de gebruikelijke informatie over de te varen tocht. De wind is ZW 3 beaufort, het is zonnig vandaag, het water is 16 °C en de lucht temperatuur is 22 °C. Dus een perfecte dag om te varen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Veronique weet erg veel van dit gebied en haar geschiedenis. Ze begint vanaf de start van de tocht te vertellen over het ontstaan van dit gebied en hoe men hier leeft en geleefd heeft. Het eerste doen is het eilandje L’Melon. Dit is tijdens eb lopend te bereiken. Op L’Melon staan nog resten van de Atlantic Wall. De bunkers en loopgraven zijn nog in een redelijke goede staat. En ook hier weet Veronique veel over te vertellen.

Na de bezichtiging van L’Melon gaan we verder naar een kleine baai, waar mosselen worden gekweekt langs palen die in zee geplaatst zijn. Dit is een oude techniek die alleen hier nog wordt gebruikt. Tussen de palen hangen kabels met lijnen waar de mosselen zich aan hechten. Door het heldere water is dit ook goed te zien.

Het volgende doel is het eiland d’Yock. Dit eiland licht verder in zee. Het was eerst niet de bedoeling van Veronique, maar gezien het goed niveau van de beginners onder ons wil ze graag naar dit eiland toe. Iedereen in de groep is hier wel voor. Het leuke van dit stuk varen is wel de grote variatie aan mogelijkheden. Er zijn stukken open zee, maar ook geweldige stukken waar je kan rock hoppen. Met deze wind en stroming is het ook voor beginners leuk om te proberen. Er zitten hier en daar wel wat moeilijke stukken bij, maar er is altijd wel weer een mogelijkheid om dit te vermijden als je het niet ziet zitten.

Op het eiland d’Ýock nemen we een uurtje pauze om te wachten tot het tij keert. Voor het eiland patrouilleert er een grote grijze zeehond. Die niet bepaald mensen schuw is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hij is kajakkers zeker gewend. Wij zijn niet de enge groep die naar dit eiland zijn gegaan. Er is ook een groepje Italiaanse kajakkers die hier wacht op het keren van het tij. Ook wij varen met het tij terug naar de haven waar onze auto's staan. Het was een geweldige dag, waarbij Veroniqe ons van veel informatie heeft voorzien over de geschiedenis van dit gebied.

Donderdag 15 augustus.

15

Nautische gegevens:

  • Eerste kwartier 14-08-2013.
  • HW Brest 11:41 + 5,70 LAT.
  • LW Brest 18:07 + 2.50 LAT.
  • °K 41.

Vandaag staat een tocht vanuit Port du Vil naar de vuurtoren op het eiland Kareg Bazil op het programma. Het is weer een internationaal gezelschap en we hebben er zin in.

We vertrekken gezamenlijk met de auto’s vanaf het kamp en rijden naar het dorp Port du Vil. De rit er naar toe is er mooi, we rijden over landweggentjes langs de kust. Het vertrek is op 10:30 uur gesteld en dat halen we ook.

De weersomstandigheden zijn ideaal, het is 22 °C en het water is ongeveer 16 °C. Er staat eerst weinig wind, maar die zal in de loop van de dag aantrekken tot ZW 4 bft. Ook zal de golf hoogte buiten de kust redelijk stevig zijn, zo’n 1,5 meter met een golf periode van 8.

Na de briefing stappen we in de kano’s en gaan als eerst naar het eiland Ile Guén, op ongeveer 2 nm uit de kust. Dit eerste stuk blijkt al dat niet iedereen in de groep het tempo bij kan houden. Dit blijkt te liggen aan een scheg die niet werkt. Het probleem is deels op te lossen.

We landen aan op een rotskust. Op dit eiland zijn pre historische graven te bezoeken. Een gedeelte van de groep gaat dit ook doen. Ik kijk of ik het defect van de scheg kan oplossen. Dit lukt overigens maar gedeeltelijk.

16
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na deze pauze varen we koer °45 richting de vuur toren op het eiland Kareg Bazil. We komen nu op open zee, waar al een aardige golfhoogte staat. Daar het een lange Oceaan deining is vaart dat wel prettig. Al zijn er leden in de groep die het wat minder vinden. Vooral degene met de kapotte scheg. Doordat de golven voornamelijk achterin komen vind ze het niet prettig varen en kan ook het tempo, wat niet hoog ligt, bij houden. Dit resulteert in regelmatig stoppen om de groep weer bij elkaar te houden. Er zijn nog een paar beginnende zeevaarders die niet erg gemakkelijk in de boot zitten, dus gaan we over op plan B.

De keuze is simpel, we varen weer richting de kust met de golven (deining) dwars en komen zo in de beschutting van de rotsen. Dit is beter dan nog een oversteek van 3 nm. op open zee te maken waar mensen zich niet veilig voelen. Die drie nm. moet je ook weer terug namelijk.

We vinden een mooi strand uit de wind waar we een lange pauze inlassen. Dit geeft ook de gelegenheid om natte oefeningen te doen. Daar worden de mensen weer antousat van. De terug weg varen we in de beschutting van de rots eilandjes Taric en Ile Garo. We hebben hier de gelegenheid voor hen die het willen om te rock-hoppen. Waar duidelijk gebruik van wordt gemaakt. (hier en daar wat schade aan de boten). Het was een mooie tocht, ondanks dat we over gegaan zijn op plan B.

De laatste twee dagen van dit symposium wordt het weer slechter en zijn er geen tochten georganiseerd. Dit neemt niet weg dat er individueel wel wordt gevaren in de buurt van het kamp. ( Goed weer om te branding varen.)

Zelf krijg ik de gelegenheid om een Anas Acuta met grote kuip aan de tand te voelen. Dit bevalt zo goed dat ik inmiddels zelf een oude Anas Acuta bezit met een ocean kuip. (zie Project Anas Acuta.) Het is een boot die zich geweldig leent voor het Groenland rollen. Verder wordt er in de luwte van de baai veel geoefend in reddingen en rollen. De diverse tochtleiders begeleiden hier de deelnemers.

Dit was een super leuke vakantie en ik ben zeker van plan om over twee jaar weer te gaan.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA