Kayak Logboek 2011
Voorwoord
Nadat ik in 2010 mijn certificaat "Tocht leider" behaald had, rees bij mij ook het idee om een soort verslag bij te gaan houden op het internet. Deze site is inmiddels aan zijn derde update bezig en dat is goed te zien aan de veranderingen in mijn schrijf stijl en beleving van het kano varen.
Ook in het zee kajakken staat de tijd niet stil, waren er eerst sporadisch digitale foto's, nu is dit de normaalste zaak van de wereld. inmiddels is ook de action camera niet meer weg te denken uit onze kano wereld.
Ondanks deze vooruitgang hou ik de verslagen zo origineel mogelijk. Dit betekend dus dat ik ze niet herschrijf, maar zo veel als mogelijk is in takt laat op de manier waarop ik ze indertijd beleefd heb.
Rondje Snitsermar 10 december 2011.
Nautische gegevens:
- Afstand; 7 n.m.
- Wind; West 4 beaufort
- Lucht; 5°C
- Water; 5°C
Vandaag zaterdag 10 december hebben we met vier clubleden een rondje over het Snitsermar gemaakt. Verzamelen rond 10:00 bij het recreatie terrein naast de Potten. Het is koud, maar zonnig. We hopen na een week storm op wat golven, maar dat valt tegen.
De route is als volgt we varen vanaf de Potten over de Snitser mar door de sluizen van het Magriet kanaal naar Terhorne. Dan via de Terkaplester puollen naar het Heerenzijl. Vervolgens de Goaiingarypster puollen, Sibe sleat en dan over het Snitser mar om het start eiland naar het startpunt.
We zijn met een kleine groep, maar wel met een erg gezellig groepje. Het eerste stuk valt qua wind wat tegen. Het was onze bedoeling dat er wat golven zouden staan, zodat we misschien wat konden surfen. Niet dus. Dan maar genieten van de natuur. Het enigste andere vaarverkeer dat we tegen komen zijn vier politie boten die in en rond de vaargeul aan het dreggen zijn. In de sluis zien we dat het water sterk stroomt en natuurlijk hebben wij die stroom tegen. Terhorne lijkt wel uitgestorven als we erdoor varen. Het is er dood stil net als op het water. De natuur is in deze tijd van het jaar met het schrale zonlicht bijzonder. Of je het mooi vind is ieder voor zich. Zelfs in de zon bestaat de natuur in deze tijd uit ontelbare kleuren grijs. We varen rustig door naar het Heerenzijl voor koffie en een broodje. Er staat hier een cafetaria dat schijnbaar altijd gesloten is. Ik vaar dit rondje bijna elke winter, maar die anderhalve kajakker is niet rendabel (terecht natuurlijk). Door dat de wind wat begint aan te trekken houden we de pauze kort en varen tegen de wind in de poullen op. Golven!!!, maar wel tegen en erg hoog (niet dus). Door de Sibbe sleat de Snitser mar weer op en om toch nog enige vorm van surf golven te vinden varen we om het starteiland, door het Margrietkanaal en zo naar het startpunt. Geen golven dus. De wind trekt wel wat aan maar het is niet voldoende voor ons doel.
Al met al een leuke tocht die goed te doen is in de winter. Het was na een stormachtige natte week een mooie droge zonnige zaterdag.
Balk, Lutz, IJsselmeer, Stavoren 29 oktober 2011.
Een tocht bij mooi herfstweer, maar wel met wat logistieke uitdaginkjes.
We hoeven vandaag niet zo als bij zeetochten rekening te houden met de getijden stromingen, dus de afspraak in Stavoren is niet al te vroeg. Het logistiek moet nog wel even geregeld worden. Er blijft één auto achter in Stavoren om zo na het einde van de tocht de andere auto’s op te kunnen halen in Balk.
We vertrekken gezamenlijk met de auto’s naar Balk om daar bij de Luts in te stappen. Het vertrekpunt is midden in het dorpje en we trekken veel bekijks met onze zeekano’s (Ook een beetje natuurlijk met de gezamenlijke verkleed partij, al die strakke lichamen die zich in droogpakken en neopreen hijsen.) We starten voor een ontspannen tocht van ongeveer 12,5 n.m. in bewolkt Friesland, maar met weinig wind. De Luts is om deze tijd erg mooi met de prachtige herfst kleuren van de bomen.
De deelnemers komen buiten Friesland ook uit Groningen en Overijssel. Je moet er wat voor over hebben, maar dan krijg je ook wat. Er wordt door de deelnemers bijgepraat over koetjes en kalfjes en natuurlijk ook over de kajak wereld problemen en ja ook hier zijn de oplos ingingen eenvoudig . Het gaat voorspoedig en na de Luts komt de Séfonstervaart. Deze vaart is nogal smal en ondiep. Het is meer een sloot dan een vaart. Er zit in dit vaartje één over draging met het zicht op de zeedijk van het IJsselmeer. Eén van de deelnemers besluit om dit stuk te gaan lopen met zijn kano op de wielen. De rest lijkt varen beter dan lopen. De laatste hadden gelijk, het is niet handig je kajak over hekken heen te moeten sjouwen. Het laatste stukje naar de zeedijk moet iedereen klunen, maar als we dan bij het IJsselmeer zitten is er tijd voor appeltaart, koffie en brood.
Als we met elkaar de boten in het IJsselmeer hebben laten zakken gaan we op weg voor het tweede gedeelte van de tocht, maar als je denkt groot water is diep water, dan zit je er goed naast. Ondanks dat ik verder van de groep af vaar richting open water, lukt het me niet om in erg diep water te geraken. Meer dan een halve meter diep wordt het hier niet. Dit blijft zo tot voor de kust van Laaxum. Nu komen we op dieper water en dat vaart toch een stuk beter. We besluiten na kort overleg om via de sluis bij Stavoren weer naar binnen te gaan en zo achter het parkeer terrein uit te stappen waar de auto staat.
We gaan de sluis door, maar niet voordat de diehards onder ons nog even gerold hebben. En ondanks het koude water wordt er een model stormrol uit gevoerd snel en efficiënt. Nu zijn we gereed en kunnen de sluis in, en wordt het laatste stukje afgelegd. Als de boten op de wal liggen gaan de chauffeurs de auto’s halen in Balk en het overgebleven volk blijft bij de kajaks.
Als de auto’s weer zijn opgeladen en al het materiaal in de koffers ligt gaan we naar een restaurant voor een kom erwtensoep en de gebruikelijke evaluatie van de tocht. De snert was koud, maar de commentaren op de tocht zeer warm. Weer een leuke geslaagde tocht en één om nog eens te varen.
Zoet zout 1 oktober 2011.
Nautische gegevens:
- LW Harlingen 08:09 + 27 LAT.
- HW Harlingen 13:16 + 256 LAT.
- Maan gestalte eerste kwartier dinsdag 04 oktober.
- Golf richting en hoogte niet van toepassing.
- Aantal deelnemers 5 personen.
Dit is een tocht over een afstand van 45 kilometer op groot water en door de smalle kleine trekvaarten van Friesland.
Een tocht met de naam “Zoet Zout”. Dit dekt de landing volledig. We verzamelen om 08:30 in de oude vissershaven van Makkum. Dit is voor de leken de haven die tegen het IJsselmeer aan ligt. We krijgen eerst een korte briefing en besluiten gezien de ervaring van de groep om de kleding vrij te laten. (wel zwemvest op IJsselmeer en zee) Er staat 1 tot 2 beaufort wind uit het ZZO. De water temperatuur is 17 °C en de lucht temperatuur is 22 °C. Dus erg warm voor droog en surf pakken. Ik ga eerst wel in mijn droogpak tot we door de sluis van Harlingen zijn, daar doe ik mijn zomer neopreen aan.
We zijn gereed voor vertrek en starten met een hoge instap, allemaal ZV’ers dus moet geen probleem zijn. Hoewel, zien we daar niet iemand met het zwemvest aan een spijker van de stijger hangen? Als iedereen in de boot zit gaan we richting het IJsselmeer om via de Lorentzsluizen naar buiten te gaan, de Waddenzee op. In de sluis is het een gezellige drukte en de mensen op de plezier jachten vragen honderd uit of dit met een kajak wel kan en denken we nu echt dat wel veilig is. Wij doe alsof we dit ook niet weten en kunnen pas antwoord geven op deze vraag als we weer binnen, zijn in Harlingen. Zo vermijden we de discussie en worden de vraagtekens groter. Na de korte pauze in de sluis gaat onze route via de Boontjes naar Harlingen. Het is bijna windstil en de Waddenzee bestaat uit één grote platte golf. Mijn droogpak was niet de beste keuze, ik krijg het wel redelijk warm. Dus regelmatig even rollen om wat af te koelen. Dit wordt door mijn mede vaarders direct over genomen.
Die hebben het dus ook warm. We varen rustig met de stroom naar Harlingen om via de Tjerk Hiddes sluizen het ons zo geliefde zoute water te verruilen voor zoet water. Direct na de sluis houden we een lange pauze die ook ontaard in een massale verkleed (strip) partij.
We vervolgen onze tocht nu op de binnenwateren van de zo karakteristieke Friese vaarten richting Kimswerd, Arrum, Witmarsum, Schraard en als laatste de eindbestemming Makkum, maar dan wel aan de landzijde van de dijk. Door de vaarten die we passeren werden vroeger de trekschuiten getrokken. Langs veel van vaarten in Friesland zijn de jaagpaden nog in takt of worden weer in ere hersteld. Deze paden zijn nu geliefd bij de veel wandelaars en fietsers. Het lijkt vandaag wel zomer in plaatst van herfst en we concluderen dat we bevoorrecht zijn om in een kajak te kunnen zitten. Je kan met je kajak overal komen, geweldig. In Arrum pauzeren we nog een keer en dan varen we verder richting Makkum. In Witmarsum staat Miranda ons op te wachten en maakt nog een mooie foto van vijf stoere zoet-zee-kajakkers.
Het was een mooie, maar toch ook wel een lange dag en we zijn voldaan als we weer bij de auto’s zijn. Ik kan deze tocht bij iedereen aan bevelen, het eigenlijk wat vreemd dat er zo weinig belangstelling voor is. Dit zal ongetwijfeld iets te maken hebben met de afstand.
Lauwersoog Engelsmanplaat v.v. 27 augustus 2011.
De nautische gegevens:
- HW Delfzijl 11:20 + 376 LAT.
- LW Delfzijl 17:38 + 62 LAT.
- Windrichting ZW later WNW kracht 3 t0t 4 beaufort en in buien uitschieters naar 5 beaufort.
- Water temperatuut 17 °C
- Lucht temperatuur 18 °C
- Deelnemers 11 personen.
De tocht!
Om 12:00 uur is iedereen verzameld in de vissers haven van Lauwersoog, bij de nieuwe drijvende steigers voor de recreatie vaart. Dit is een verbetering ten opzichte van de trailerhelling waar we voorheen te water gingen, geen glij partijen meer om in je kajak te komen en bij terug komst hoef je nu niet meer in de blauwe slik te landen. Nu heeft deze manier van instappen voor sommige wel een nostalgische waarde.
Het plan!
Het weersvooruitzicht is goed, de tochtleider heeft de vuurtoren op Schiermonnikoog nog even gevraagd voor alle zekerheid en er is geen zwaar weer op komst. We kunnen varen. We zijn van plan om naar Engelsmanplaat te varen om daar een korte pauze te nemen, daarna naar de zandplaat het Rif, boven Engelsmanplaat om te kijken of er branding staat. Daar zou voor een kajakvaarder een speeltuintje kunnen ontstaan waar we daar wat oefenen (spelen) in de golven en vervolgens naar Schiermonnikoog om de kentering af te wachten en dan met opkomend water terug naar Lauwersoog. Het plan is goed plan en iedereen is voor al weet ik niet of dat ook voor het branding varen geld.
De uitvoering!!
We varen langs de vaargeul Zoutkamperlaag, het lijkt eerst nog redelijk rustig, maar hoe dichter we bij Engelsmanplaat komen hoe dreigender de lucht wordt. Als we vlak bij de Z1 Krijgen we een stevige bui waar ook een strakke wind uit het westen in zit. Is op zich niet zo’n probleem voor de meesten. Na deze bui blijft het erg donker en in de verten zien we de eerste lichtflitsen en horen we de eerst donder klappen. Dit is wat minder. Nu is het zo dat ik nog nooit heb gelezen dat er een kajakker door de bliksem is getroffen, maar dat komt volgens de tocht leidster omdat er op dit soort berichten waarschijnlijk een embargo zit. Via de marifoon brengen we de vuurtoren op de hoogte dat we gaan schuilen op Engelsmanplaat. Hier ligt de klipper de Groene Eenvoud die ons bericht heeft gehoord en de schipper bied aan om bij hem aan boord te komen schuilen. Hier maken we dankbaar gebruik van. De kajaks worden bij elkaar gelegd op Engelsmanplaat en met een lijn aan elkaar verbonden. Het onweer komt gestaag onze kant op, dus met koffie kan en brood waden we naar de Groene Eenvoud en klimmen aan boord.
De schipper legt ons het een en ander uit over het schip en hoe ze gebruikt wordt. We blijven eerst met onze natte kleding op het dek zitten, maar als het onweer echt losbarst worden we uit genodigd om beneden deks te komen zitten. Eerst twijfelen we nog, maar als er wordt benadrukt dat de natte kleding geen bezwaar is gaan we allemaal naar beneden. Het is wel een vreemde gewaarwording, elf kanovaarders die de zaak even komen bevuilen in hun natte kleding. We hebben een mooie lange pauze gehad aan boord met deze zeer gastvrije schipper, maar het is nu zaak om onze plannen drastisch te gaan weizigen.
Als het wat droger wordt besluiten we om terug naar Lauwersoog te gaan. De dreiging van het onweer blijft, maar richting het land is het aan het opklaren. We varen vlak langs de zandplaten om profijt te hebben van een klein beetje keerstroom richting Lauwersoog. Zodra de kentering inzet kunnen we zowaar nog even lekker surfen, dat is weer een meevaller. Hoe dichter we Lauwersoog naderen hoe hoger de golven worden. Geweldig. In de haven doen we nog wat natte oefeningen, we rollen nog even met een paar man en we zien een heel bijzondere manier van uitstappen, die overgaat in een soort van redding.
Wat als een relatief eenvoudige beginners tocht te boek stond is wel een heel bijzondere tocht geworden, met een gastvrij verblijf op de klipper de “Groene Volharding”. Zo zie je maar weer, op zee heb je elkaar nodig.
