Kayak logboek 2017
Voorwoord
Het logboek wil ik gaan veranderen, het zouden meer verslagen moeten worden in plaats van op chronologische wijzen opsommen van de nautische feiten. Dit onderdeel blijft wel bestaan, maar zijn slechts feitelijke gegevens.
Ik zal ook meer mijn ervaring als zeetocht leider delen. Tochten organiseren is leuk om te doen, maar geeft wel een grote verantwoording. Wat mij betreft hebben deelnemers aan een zeetocht ook een verantwoording naar de tocht leider toe en daar schort het heel af en toe wel eens aan. Ik zal niemand met naam noemen, maar wel de veroorzaakte situaties gaan benoemen in de hoop dat men hier zijn of haar voordeel mee kan doen.
Holwerd Nes v.v. 13 oktober
Multimedia
Het is een mooie herfstdag, de wolken jagen langs het firmament, de zon laat zich regelmatig zien en er staat een stevige wind.
Al met al een mooie dat voor een tochtje op de Waddenzee. Het gaat wel stevig waaien, maar dat is wat ik ook graag wil, golven, getij en natuur.
Dus eerst maar eens kijken wie er vrij is en mee wil, met minimaal drie personen met Z.V. niveau kan de tocht doorgang vinden.
Buiten verwachting zijn er voldoende deelnemers, een paar heb ik helaas wel teleur moeten stellen omdat voor hen de omstandigheden te zwaar kunnen zijn. Maar we zijn met zes personen om de tocht te aanvaarden.
Nautische informatie:
- EK do. 12-10 14:25
- Lw Holwerd: 10:50 + 74 LAT
- Hw Holwerd: 17:10 + 279 LAT
- Wind (voorspelling) ZWN 3 tot 4 beaufort, later eventueel aanhalend 5 beaufort.
- Watertemperatuur ± 10°C, Lucht temperatuur 12°C. Zonnig en goed zicht.
- Golf hoogte 0,9 m.
- Totale vaar afstand ± 12 n.m.
Zoals afgesproken zijn we om 09:00 uur in Holwerd op de pier, het plan is om rond 09:30 te vertrekken. Dit zal naar het blijkt nog een hele toer worden, want we kunnen niet langs de steiger instappen.
We zullen de kajaks laten zakken aan de sleeplijn langs de kop van de pier en dan via de gemonteerde bootsman ladder af te dalen in de kajaks. Dit gaat even tijd kosten. Dan moeten we ook eerst de veerboot laten passeren, maar dan kunnen we op weg naar Ameland.
Het begint al snel wat steviger te waaien, maar met de stroom mee en de wind min of meer dwars is het goed te doen. We lossen onderweg wat wereld problemen op, hebben nog even via de marifoon contact met de veerboot die ons tegemoet vaart en lopen zo de haven van Nes binnen. Een vrij eenvoudige tocht zonder problemen.
De boten laten zakken.
We besluiten om niet te laat weer terug te gaan, omdat het weer wat aan het veranderen is. De wind begint stevig aan te halen en het wordt aardig donker boven het Wad.
Normaal gaan we altijd even Nes in voor een kop koffie, maar we blijven nu in de haven en bezoeken hier het restaurant. We kunnen nog mooi buiten op het terras achter de glazen beschutting zitten om te genieten van de koffie en voor sommigen ook van een stevig stuk appelgebak.
Na contact te hebben opgenomen met de Brandaris besluiten we om toch met de kajak terug te varen naar Holwerd.
De voorspelling is volgens de Brandaris nog steeds windkracht 4 met uitschieters naar 5 uit het ZW.
De wind zal later in de middag gaan aantrekken naar 7 beaufort, maar dan zouden wij allang in Holwerd zijn. Het is dus niet nodig om met de veerboot terug te gaan.
Als we de haven verlaten hebben zie ik al dat we een stevige zee tegemoet gaan. De wind trekt al snel meer en meer aan en we krijgen het stevig voor de kiezen. Daar we in middels in het 3e en 4e uur van het opkomende tij zitten loopt de Waddenzee hard vol en vanuit het Scheepsgat stuwt ons dat richting de Noorderspruit in plaats van richting Holwerd.
Aanloop haven Nes.
Dus is het volle bak tegen de wind en de stroom in peddelen om goed uit te komen in het Vaarwater naar Ameland. Een vreemde gewaarwording als je bedenkt dat je met de stroming mee richting Holwerd wilt varen. Maar door de wind die inmiddels een dikke 6 beaufort is verandert alles.
Wel krijg ik nog een bericht via de marifoon van de Brandaris dat het harder gaat waaien als voorspeld en de er wordt gevraagd of we het redden. Heel attent, maar we komen er wel. Een goede groep kajakkers.
Het tussen stuk is redelijk rustig en eenvoudig te doen, maar het laatste gedeelte van de route wordt het weer tegen de wind in peddelen om niet van de koers af te raken.
Het water komt hard uit de richting van het Dantziggat dat over de Piet Scheve plaat stromen, dus als we niet in Duitsland uit willen komen weer tegen de stroom en wind in corigeren.
Uit eindelijk komen we na goed twee uur weer bij de pier in Holwerd aan en achteraf kunnen we op de kaart zien dat we niet eens zover verlijerd zijn. Goed genavigeerd en gerekend onderweg. De bedoeling was een gevorderde ZV tocht, maar door de omstandigheden een stevige ZVE tocht met alles wat daarbij hoort. Harde wind, flinke golven en sterke stroming.
Als we op de kant staan horen we dat er inmiddels een dikke windkracht 7 staat. Dit werd nog een onderstreept toen er tijdens het op de auto binden van de kajaks één er bijna weer afwaaide toen we deze los lieten.
Herfst training Makkum,
30 september en 14 oktober.
Multimedia
Op 30 september en 14 oktober zijn we met een kleine groep gaan trainen in Makkum. Het is naar mijn idee als instructeur goed om de in de zomer opgedane kennis en oefeningen eens uit te gaan proberen op ruimer water met meer golven en wat verder van de wal vandaan.,
De periode tussen de zomeravond trainingen en de zwembad cursus in januarie wordt meestal niet benut, dit is dus een goed alternatief.
De reacties op deze training zijn zeer positief en het is dus zeker voor herhaling vatbaar.
Kort filmverslag van een training met mensen die beginnen aan de Zee Vaardigheid training van onze kanoclub. De locatie is het strand van de Holle Poarte in Makkum.
Laag water “Wadden” tocht 06 mei.
Multimedia
Nautische informatie:
- EK wo. 03-05 04:47
- Hw Harlingen: 07:16 + 197 LAT
- Lw Harlingen: 14:06 + 32 LAT
- Hw Harlingen: 19:15 + 232 LAT
- Wind N NO 3 tot 4 beaufort.
- Watertemperatuur ± 10°C, Lucht temperatuur 12°C. Zonnig en goed zicht
- Golf hoogte 0,4 m.
- Totale vaar afstand ± 11 n.m.
Dit is een leuke beginners tocht en tot mijn verbazing kwamen er van de Kampense kanovereniging “Skonenvaarder” ook vijf aanmeldingen op mijn email binnen met het verzoek of zij ook mee mochten varen. Na een vraaggesprek over de ervaring van deze deelnemers en ruggespraak met de ervaren deelnemers van onze vereniging die ook meegaan, heb ik besloten om deze mensen ook mee te nemen op ons mooie “Wad”.
Maar niet voordat ik duidelijk heb gemaakt dat deze deelnemers ook conform de regels van onze vereniging met de juiste uitrusting verschijnen.
We verzamelen bij het gemaal van “Roptazijl”, omdat het een vrij grote groep is en ik iedereen duidelijk wil maken wat we gaan doen en hoe we eventuele calamiteiten zullen aanpakken als dat nodig is, wil ik dat iedereen een uur voor vertrek aanwezig is.
Er moet namelijk ook nog een stuk over de dijk gesjouwd worden met de kajaks en hoe groter de groep des te meer tijd dit in beslag neemt.
Het vertrek is gesteld op 12:00 uur.
Het navolgende stuk is geschreven door één van de deelnemers en geeft de beleving van deze mooie dag weer.
Een lekker tochie.
Zaterdag 6 mei: mijn eerste zeetochtje van dit jaar. Addie had het georganiseerd en het plan was om van Roptazijl naar de Boontjes te varen vlak bij de bocht bij Zurich en weer terug. Omdat het daar om 14:00 u laag zou zijn zouden we wat later vertrekken: tussen 10:30 en 11:00 u verzamelen en rond 11:30 u weg.
Het zou die dag in het zuiden van het land al vroeg mooi worden maar in het noorden zou de zon pas later in de middag doorbreken. Ik had in mijn auto-gps al even gekeken hoe lang het rijden zou zijn naar Roptazijl, maar helaas: die gps (Hyundai, verder een prima auto hoor, zeer tevreden) herkende de plaats niet. Google maps gaf aan 24 minuten reistijd.
Ik zou samen met Addie en Elbrich die kant uit gaan. Omdat er van kanoclub Skonenvaarder uit Kampen 5 deelnemers mee zouden gaan, moesten we maar wat eerder weg.
Kwart over negen opladen, half tien weg, tien uur daar. Dat plan lukte wel, maar toen we om tien uur aankwamen stond de trailer er al. Op het parkeerplaatsje bij het gemaal is niet zóveel plaats en een aantal vissers had al wat plekjes ingenomen. Daardoor moest Cornelis wat manoeuvreren om auto en trailer wat knap te parkeren.
Frans en Dirk kwamen met eigen auto en vrij snel kwamen ook Els en Johan uit Kampen aanrijden. Het zag er in ieder geval naar uit dat we niet in tijdnood zouden komen. Niet veel later arriveerden Frans Bekius en uit Kampen Erna, Johan en Gerda.
De meesten waren zo bijdehand om een kanokarretje mee te nemen want zelfs op een dijk met gras is dat gemakkelijker dan tillen. Jilles en ik in ieder geval niet, dus wij sjouwden onze kano’s (en eerlijk gezegd ook nog wel een paar andere) naar een klein strandje aan de andere kant.
Je moet je natuurlijk een beetje aan de planning houden anders zouden we te vroeg op de plaat zijn en zó warm was het nou ook nog niet. Er stond een windkracht 4 uit NO en het was ’s morgens ongeveer 12 °C.
Na wat rondhangen op het strand de briefing van Addie. Eerst een voorstelrondje. Er waren wat beginnende zeevaarders en wat meer ervaren lui. Vanuit Kampen bleek Johan ook een ervaren zee-kayaker. Voor Jan, Jos en Jelle was het in ieder geval de eerste keer.
Instructie: rustig aan naar Boontjes 40, bij de oversteek bij Harlingen goed bij elkaar blijven en dan iets buiten de groene boeienlijn naar de plaat, die ter hoogte van Boontjes 20 ligt. Enne: elkaar in de gaten houden en op roepafstand blijven varen. Het geheel is overigens goed gedocumenteerd door foto’s (in ieder geval van Elbrich, misschien van anderen?) op de site.
Volgens mij ging het allemaal wel goed. Elbrich vooral achterin, Addie op de flank en Dirk werd ingezet als iemand te ver naar voren schoot. Wind in de rug, stroom mee, wat wil een mens nog meer. Bij Harlingen was het wel even grappig: er kwam een zeilende Tjalk van de Boontjes en die wilde bij Harlingen naar bakboord draaien richting Terschelling, maar die had ons niet zo in de gaten.
We lagen netjes bij elkaar en dat schip had een voltreffer kunnen maken. Dat was dan niet twee vliegen in één klap geweest maar ongeveer 15 in één klap. Afijn, hij draaide bijtijds bij en wij konden ook weer door. Na ruim een uurtje varen hielden we even een drijfpauze ter hoogte van Bo 36 en de combinatie van wind en keerstroom dreef ons al gauw weg van de vaargeul en naar de plaat.
Dirk demonstreerde dat laatste even door tijdens het eten uit de boot te stappen: zijn kuiten bleven boven het water uit. Terug naar de geul en al spoedig waren we bij Bo 20 en draaiden we de plaat op. We waren er om half twee, ongeveer volgens planning.
Ik dacht: ik trek ‘m niet al te ver want het water zakt toch. Er viel trouwens nog iets tegen: ik stapte uit de boot in kniehoge modder. Ik wist ternauwernood mezelf los te trekken en op de knieën (mét de kano nog aan de hand) het min of meer droge zand te bereiken.
Kornelis begon dapper met het opzetten van zo’n vistent, geholpen door zijn zoon Jilles. Zeg maar een tarp met een boogstok. Ik zag wat gefladder, het duurde even maar ik geloof niet dat er uiteindelijk iets stond. En ach, ook Dirk deed dapper een poging met zijn tarp.
Maar voordat alle touwtjes een beetje uit de knoop waren moest hij zijn boot iets verder trekken. En even later weer iets verder: het water was al aan het opkomen! Een half uur te vroeg en niet zo’n beetje ook.
Het is wat overdreven om te zeggen dat we van de plaat afgedreven werden, maar het was een wat korte pauze. Ik denk dat we om twee uur onze biezen pakten en weer op het water zaten. De zon kwam er langzamerhand door en dat zou de terugtocht wat veraangenamen.
De wind was wel iets aan het aantrekken en kromp wat, dus Addie stelde voor snel de vaargeul over te gaan en tussen de rode tonnenlijn en de kust te blijven.
Even voorbij Harlingen zouden we dan onder de kust kruipen om uit de wind te blijven. Dat was ook wel nodig, omdat bij een aantal beginners toch wat ongemak begon op te spelen: de armen deden zich voelen en dat gecombineerd met wat hobbelig water maakte dat het niet al te lang meer moest duren.
Maar ruim voor de planning kwam het strandje bij Roptazijl weer in zicht. Addie stapte vlotjes als eerste uit en Frans dacht: dat kan ook. Nou twijfelt daar niemand aan maar op dat moment lukte het even niet. Gelukkig kan hij zwemmen dus bij de debriefing waren we compleet. We keken terug op een gaaf zeetochtje: goede organisatie en leiding, leuke groep en heel bijzonder dat we belangstelling hadden van 5 leden van de Skonenvaarder uit Kampen.
Koningsdag “De Oerpolder”.
Multimedia
Kort film verslag van onze traditionele “Oranje koeke tocht”. Dit maal gevaren met een kleine groep in één van de oudste Friese polders “It Heidenskip”. De start is bij de houtwerf De Hoop in Workum, waar de tocht ook weer zal eindigen.
“Luie Zee tocht” 29 april.
Multimedia
Voorwoord
Waarom de naam “Luie Zeetocht”. Wel dit is een bewuste keuze. De tocht is bedoeld om mensen kennis te laten maken met het varen op zee, dus er wordt tijdens het varen veel uitgelegd over stroming, betonning, groepsgedrag, natuur enz.
Tevens is de tocht dus danig gepland dat er onderweg ruimschoots gelegenheid is om te pauzeren (in dit geval drijfpauzes) Op deze tocht kunnen dus de beginnende zee vaarders en de jeugd mee. Dit is natuurlijk wel afhankelijk van de weersomstandigheden. En dit kon vandaag niet beter, droog, zonnig en weinig wind.
Nautische informatie:
- NM wo. 26-04 14:16
- Hw Harlingen: 13:06 + 227 LAT
- Lw Harlingen: 20:06 + 5 LAT
- Wind 2 beaufort NO.
- Watertemperatuur ± 10°C, Lucht temperatuur 12°C. Zonnig en goed zicht
- Golf hoogte 0,2 m.
- Totale vaar afstand 12 n.m.
De deelnemers aan deze tocht zijn al bezig met omkleden en hun uitrusting gereed aan het maken als ik op de afgesproken startplaats aankom. En ik ben altijd ruim op tijd als ik de begeleider van een zeetocht ben. Voor hen die voor het eerst de zee op gaan is het toch altijd weer spannend. Na de gebruikelijke begroeting en een kort praatje met iedereen ga ik zelf ook mijn kajak en uitrusting gereed maken.
Al voor ik de zaak inpak laat ik de beginners eerst zien wat ik zoal bij mij heb op een gemiddelde zeetocht. Te beginnen met wat er in mijn zwemvest zit. Dan de navigatie, E.H.B.O., reserve peddels kleding enz. Dit alles roept natuurlijk vragen op bij de beginnende deelnemers. We bespreken mijn uitrusting en lopen dan de andere kajaks af om de uitrusting van de deelnemers te controleren. Er is zoals je mag verwachten hier en daar ruimte voor verbetering.
Wat mij altijd weer verbaast is het vertrouwen dat men heeft in reserve peddels van €15.-. Zoals een goede vriend van mij eens opmerkte ”Je moet met je reserve peddels in slecht weer van Vlieland naar Harlingen kunnen varen”. Het is hierbij ook belangrijk dat de peddel van het zelfde model is als waar je normaal mee vaart om blessures te voorkomen.
Na de controle, de instructie over deze tocht, het afstemmen van de marifoon, aanmelden bij de zee verkeercentrale Waddenzee gaan we een kwartier eerder dan de planning van start. De deelnemers hebben er zin in en zijn vol verwachting.
Om de deelnemers ook een inbreng te geven met hun kijk op het verloop van een tocht, volgt hier een bijzonder verslag van één van de deelnemers, met het hoe hij de tocht heeft beleefd en wat zijn ervaring is.
Luie zeetocht – Kornwerdrzand Harlingen v.v.
Tochtleider: Addie Bras
De weersverwachtingen voor 29 april zijn ideaal voor het traject Kornwerderzand-Harlingen v.v. Windfinder voorspelt windsterkte 3 bft in de morgen en in de loop van de dag afzakkend tot 2 bft. Verder een zonnetje met een klein wolkje ervoor. En nieuwe maan was het 26 april, dus twee dagen daarna zal het springtij zijn en dus ook nog wel op de 29-ste. Dat zal niet alleen van invloed zijn op de waterhoogte maar ook op de stroomsnelheid. Daar zullen we maximaal van kunnen profiteren. Tochtleider Addie meldt in een mail Harlingen HW 13:06 +227 LAT en stelt voor rondom 11:00 te vertrekken vanaf het camperplaatsje aan de Waddenkant.
Dus nu eerst maar het huiswerk doen. Op Google Maps kijk ik hoe je daar per auto komt. En dan meteen maar gemeten wat de afstand is van de tocht: 11.47 km vind ik voor het traject en dat moet dan nog met twee vermenigvuldigd worden. Google Maps is trouwens grappig als zeekaart. Alles wat bij HW onderloopt is zee en de rest is land. Of eiland. Je kan zo achter je laptop heel nieuwe werelden ontdekken: zoek maar eens Simonszand op en kijk naar de zandplaat ten noorden daarvan. Bij voldoende vergroting licht daar de naam op: Piotr Cichon Insel staat daar. Niemand die die naam kan verklaren, wadloopgidsen en wadvaarders heb ik het gevraagd, maar niemand die daar ooit van gehoord heeft. Ik denk dat het een grapje van een Google-medewerker is die zijn naam zo vereeuwigd heeft.
Om een idee te krijgen van de tocht en omdat de echte kaarten op zolder liggen start ik nu maar OpenSeaMap.org. Het werkt prettig omdat er bij ingewikkelde zaken snel in te zoomen is. Opnieuw de afstand tot ‘t Zilt gemeten, nu via de boeien van de Boontjes, dat is 12 km ofwel 6½ nm en is met meestroom dus makkelijk in twee uur te doen. De stroomatlas opgezocht: 0809 zie ik bij het begin van de Boontjes staan op de kaart met de naam 2h VOOR HW Harlingen. De eerste twee cijfers slaan op dood tij en de laatste twee op springtij. Dat is het vandaag dus ik heb te rekenen met 09 ofwel 0.9 knopen en dat is meer dan anderhalve kilometer in ’t uur. Ik sla een blad verder en zie dat de stroom bij 1 uur voor HW nog 0.7 knopen bedraagt en weer een uur later bij HW nog steeds 0.4 kts in noordelijke richting. Volgens de stroomatlas is het kenterpunt in Harlingen 1 uur na HW. Als we dan in Harlingen rustig aan doen en ca. 1 uur na HW terugvaren hebben we min of meer hetzelfde patroon in stroming in omgekeerde richting.
Nu de diepgang nog. De vraag is dus of we de Boontjes wel overkomen. Ter hoogte van Kimswerd is de geul het minst diep. Zoals eerder berekend, zullen we die ondiepte ongeveer een half uur voor HW op de heenreis passeren en weer opnieuw ca ½ uur na HW op de terugreis. Die doortocht moet wel lukken denk je dan, want als een vaargeul niet te passeren is tijdens HW dan heeft die vaargeul dus geen enkele zin. En met HW moet het laatste stukje naar ’t Zilt toch ook wel te doen zijn. Interessanter is of we weer terug kunnen keren naar ons vertrekpunt. Als dat niet mogelijk zal blijken is de oplossing vrij eenvoudig: vaar maar naar de kop van de strekdam, daar kom je zeker aan land. Maar goed, dat is geen reden om mijn huiswerk niet te doen, en dus nu maar eens op de kaart gekeken. Daar laat OpenSeaMaps mij echter in de steek (geen dieptes aangegeven) en zoek ik dus de mijn zeekaarten op en zie dat ze niet meer helemaal up-to-date zijn. De kaart laat een ondiepte zien van 04 nabij onze startplaats.
Dat is echter met het oude GLLWS referentieniveau. Het nieuwe referentievlak is echter het LAT en dat ligt een stuk lager. Het verschil is ook niet constant, maar ik neem maar aan dat het 30 cm is. Die diepte van 04 verandert daardoor in 07 en daarbij is bovendien aangenomen dat de echte diepte niet veranderd is door dichtslibbing, baggerwerk of door zeespiegelstijging.
Een diepte van 07 is vanwege het streepje een negatieve diepte, wat wil zeggen dat de bodem 7 dm boven de zeespiegel uitstijgt bij LW tijdens springtij. En daar zullen we dus mee te maken krijgen als we te lang gaan pierewaaien in Harlingen. Nu de gegevens omtrent de waterstanden erbij gepakt: +227 cm LAT in Harlingen bij HW om 13:06 en +5 cm LAT in Harlingen tijdens LW (20:07), een verschil van 222 cm. We zijn dus 1 uur na HW uit Harlingen vertrokken en met een tocht van 2 uur denk ik 3 uur na HW_Harlingen aan te komen in Kornwerderzand. Daar was het echter al 20 minuten eerder HW, maar dat laten we even buiten beschouwing. Nu de regel van 12 voor waterhoogtes: het zojuist berekende verschil van 222 cm delen we door 12. Daarvan nemen we 1/12 voor het eerste uur + 2/12 voor het tweede uur + 3/12 voor het derde uur, samen 6/12=1/2. Dus 222*½=111 cm zal het water ondertussen gestegen zijn en zelfs iets meer vanwege die extra 20 minuten.
Diepte is nu 110 +5 – kaartdiepte = 110 + 5 – 70 = 45 cm. Dat moet dus nog ruim voldoende zijn voor een kano maar die verwaarloosde 20 minuten is na enig rekenwerk toch goed voor een extra 10 cm verlaging van de zeespiegel. Uiteindelijk kom ik dan op een diepte van 35 cm uit en het houdt dus niet erg veel over. Een diepte van 07 is vanwege het streepje een negatieve diepte, wat wil zeggen dat de bodem 7 dm boven de zeespiegel uitstijgt bij LW tijdens springtij. En daar zullen we dus mee te maken krijgen als we te lang gaan pierewaaien in Harlingen. Nu de gegevens omtrent de waterstanden erbij gepakt: +227 cm LAT in Harlingen bij HW om 13:06 en +5 cm LAT in Harlingen tijdens LW (20:07), een verschil van 222 cm. We zijn dus 1 uur na HW uit Harlingen vertrokken en met een tocht van 2 uur denk ik 3 uur na HW_Harlingen aan te komen in Kornwerderzand. Daar was het echter al 20 minuten eerder HW, maar dat laten we even buiten beschouwing. Nu de regel van 12 voor waterhoogtes: het zojuist berekende verschil van 222 cm delen we door 12. Daarvan nemen we 1/12 voor het eerste uur + 2/12 voor het tweede uur + 3/12 voor het derde uur, samen 6/12=1/2. Dus 222*½=111 cm zal het water ondertussen gestegen zijn en zelfs iets meer vanwege die extra 20 minuten. Diepte is nu 110 +5 – kaartdiepte = 110 + 5 – 70 = 45 cm. Dat moet dus nog ruim voldoende zijn voor een kano maar die verwaarloosde 20 minuten is na enig rekenwerk toch goed voor een extra 10 cm verlaging van de zeespiegel. Uiteindelijk kom ik dan op een diepte van 35 cm uit en het houdt dus niet erg veel over.
Dat was dus saai rekenwerk, en nu keren we terug naar de leuke dingen des levens. Er blijken 7 deelnemers te zijn: Addie B, Fiona C, Dirk vH, Elbrich K, Hanna Maaike W, Mathijs W en ondergetekende. In het zonnetje maken we de boel in orde en iedereen is goed gehumeurd.
Het is mijn eerste zeetocht bij OdW en Addie laat dus zijn leerlingen (Hanna Maaike en mij) zien wat hij allemaal bij zich heeft aan reddings-, communicatie-, navigatie-, reserve-, voedings-, reparatie-, overlevings- en verbandmateriaal. Het is indrukwekkend, met zo iemand durf je op pad, is mijn eerste gedachte maar al snel realiseer ik me dat dat niet het doel is van die presentatie; het is een voorbeeld voor aspirant zeevaarders en ik zal ook werk moeten verzetten om een dergelijke uitrusting te vergaren.
Om exact 10:45 steken wij van wal vanaf het nu nog zandige strandje in het hoekje direct tegen de dijk. Vrolijk volgen wij de boeien van de Boontjes en houden de vaargeul aan bakboord. Ik vaar in een Aquanaut van de club om dat type eens uit te proberen. Het is een snel en stabiel schip dat goed naar de skeghoogte luistert. Zo nu en dan steekt een zeehond zijn kop hoofdschuddend boven de oppervlakte en verbaast zich hoe merkwaardig mensen zich door het water voortbewegen. Mijn oudste dochter sprak toen ze klein was van zwemhondjes. Misschien is er ook een klein zeehondje dat mensen loopvissen noemt. De NW-wind is matig en als je ophoudt met peddelen wordt je langzaam teruggedreven naar het zuiden. Met Dirk doe ik een sleepoefening. Om 13:00 zetten we voet aan land en begeven ons naar het restaurant. Fiona trekt er een nette jas voor aan en ik berg mijn etenswaar stevig op in het vooronder bang voor hongerige (zee)honden.
Cappuccino en appeltaart met slagroom, wij geven ons over aan het decadente leven van de wal en laten ons dat heerlijk smaken. Vanaf het terras hebben wij een schitterend overzicht over zee en in de verte zien wij het Vlielandse Vuurboetsduin de zee uitrijzen.
Om 14:00 steken we weer van wal. De wind mindert zienderogen en op een gegeven moment halen we een stuk of wat zeiljachten in die voor de wind zuidwaarts varen. Ik heb zin om zeemansliedjes te zingen van Freddie Quin (die Gitarre und das Meer) maar weet me – denkend aan de anderen – toch in te houden; bovendien weet ik de tekst niet zo erg precies.
De terugtocht gaat gesmeerd en Elbrich vertelt op zeker moment dat ze 10 km per uur afleest op haar GPS. Dat zijn ongehoorde snelheden en om 15:30 zijn we weer bijna bij ons strandje.
Dat is nu echter van het water gescheiden door een brede strook slib waar het moeilijk doorkomen is. Met blubbervoeten dragen we de kajaks naar boven. In het zonnetje kleden wij ons om, eten een boterham en aanvaarden dan de terugtocht. Bij de Meerton spoelen we de boten schoon. Van Mathijs en Dirk verneem ik dat het schoonspuiten van de skeg en skeggat belangrijk is, omdat slib zich als cement gedraagt. Voor je het weet moet je met hamers en schroevendraaiers aan de gang om een en ander weer vrij te maken.
Met dank aan Joost, de auteur van het deelnemers verslag.
