Schotland 2012

“Outer Hebrides” en “Inner Hebrides”

Multimedia

We gaan dit jaar een reis maken naar Schotland, met als grootste doel de Outer Herbrides. We hebben ons met z,n drieën aangemeld voor deze Peddlepraat tocht. We krijgen als tochtleider één van de Engelse cracks op het zeekajak gebied Philip Clegg. Phillip werkt full time als coach bij Nigel Dennis, dus we zijn benieuwd of anders gezegd nieuwsgierig. Ik heb hem op verschillende dvd’s gezien en hij is zeer behendig met een kajak. Hoe hij is als tochtleider weten we niet, maar daar komen we snel genoeg achter.

Gegevens hoog en laag water komen uit de Scottish Tide Time and Tables Diary 2012. De gegevens van Oban. Voor de Outer Herbrides is het + 1 uur.

philip-clegg

Philip Clegg

Zaterdag 7 juli, IJmuiden - Newcastle upon Tyne.

Na lang wachten is het eindelijk zover. Zaterdag 7 mei gaan we met de veerboot van IJmuiden naar Newcastle upon Tyne. We varen s’nachts, dus we hoeven niet zo vroeg te vertrekken. We verzamelen in Bolsward en met drie kajaks op het dak van de auto en de kajak en kampeer uitrusting achterin, gaan we naar IJmuiden.

In IJmuiden moeten we nog wel even wachten eer we aan boord van de ferry mogen. Dus nog maar eens kijken of de boten goed vast zitten. Als we door de douane zijn gaat het vlot. De auto staat vrij vlot aan boord en mijn ervaring op schepen komt nu goed van pas om onze weg te zoeken naar de hut die ons is toegewezen. Prima hut (voor één nacht).

01
02

We verkennen het schip en wat komen we tegen? Winkels, gelukkig zijn ze nog dicht. Eerst maar naar buiten en genieten van het mooie weer. De zee is erg rustig, dus dat geeft geen problemen. We hebben de maaltijd gereserveerd, dus ook daar hoeven we ons niet druk over te maken.

Buitengaats gaan de winkels open en de dames willen shoppen. Goed ik moet er maar aan geloven. Na mijn alom positieve uitleg hoe zo’n jurkje zal staan wordt er niets gekocht. Het dinner uitstekend. Een lopend buffet met warme en koude gerechten. Kan niet beter. We zitten lang aan tafel en als we klaar zijn met eten gaan we direct naar onze hut en naar bed.

Morgen weer vroeg op en nog een lange dag in de auto naar Oban, je weet wel, van de whisky.

Zondag 8 juli, Newcastle upon Tyne – Oban.

Na een benauwde warme nacht ben ik blij dat ik van bed af kan. Snel een douche en zien dat ik ergens een bak koffie kan scoren. De dames komen ook al snel en we hebben naar nu blijkt nog zeeën van tijd voordat we in Newcastle aankomen. We zitten in een cafetaria en hebben een geweldig uitzicht op zee.

Als we het ontbijt gehad hebben en naar de auto kunnen om te ontschepen denken we dat we snel op weg kunnen. Edoch, de douane denkt hier anders over. Ze voeren stiptheids actie uit naar we later horen. Dit is zo rond de Olympische spelen een doeltreffend middel, dus we laten het maar gelaten over ons heen komen.

03
OLYMPUS DIGITAL CAMERA05

Als we dan eindelijk als laatste door de vriendelijke douane gaan is het even opletten voor de chauffeuse, links rijden, ook op de rotonde, links, alles dus andersom als thuis. We zijn snel door Newcastle heen met veel rotondes, maar de tomtom brengt ons er gladjes doorheen.

Ik help als bijrijder mee met op de weg letten. Wat niet altijd een succes is, want ook de chauffeuse heeft een oersterke eigen wil die denkt, wat nou tomtom, wat nou Addie, ik ga links en niet rechts. Dus dan maar via Edinburgh, is ook mooi.

Het is rustig en goed te rijden en de dames zijn erg snel gewend aan links rijden. We stoppen een paar keer en genieten nu al van de vakantie, ook al is het veel reizen. Het gedeelte door de Schotse hooglanden is geweldig.

En als we dan eindelijk in Oban arriveren en de camping hebben gevonden zijn we blij dat we de tenten kunnen opzetten en kunnen eten. Het was toch wel een lange dag in de auto. Morgen een rustdag om te acclimatiseren en daarna zien we wel wat ons te wachten staat. Het wordt vast weer een spannend avontuur.

Het is echt Schots weer, veel zon geen regen en midges heel veel midges. Handige netjes over het hoofd en er zijn zelfs netjes waar je de koffie doorheen kan drinken. Als we iets meer op de wind gaan zitten hebben we ook geen last meer van de midges.

Maandag 9 juli, Oban – shopdag.

Vandaag rustig ontbeten en we besluiten om te wandelen naar de stad. Ook spreken we af dat dit de enigste shopdag is en ik zal dus zonder commentaar mee gaan. Ik hou me aan de afspraak, maar als ik de dames bekijk weet ik niet of dit het laatste shop gedeelte van de vakantie is. Nu zijn de Outer-Herbrides gedeeltelijk onbewoond, dan zijn er dus ook geen winkels hou ik mezelf dapper voor. We lopen dus naar Oban en genieten van het mooie weer. Het is een mooi stadje dat door veel zee zeilers wordt bezocht. Oban is ook bekend vanwege haar whisky (net als bijna elk dorp en stad in Schotland). Oban is de officieuze hoofdstad van de West Highlands en ‘Toegangspoort tot de eilanden’. Het stadje ligt aan de voet van de indrukwekkende bergen van Lorn, die zich majestueus uitstrekken van het binnenland tot aan de kust.

07

Even verder uit de kust liggen de overige eilanden van de Inner-Herbrides. Het is hier een paradijs voor kano vaarders. Het landschap en de mensen spreken ons alle drie erg aan. Het heeft wat rebels, net als Friezen, vandaar de klik denken we. Het was een mooie dag vandaag, morgen weer een reis dag met de veerboot en dan gaat het dan echt beginnen.

Dinsdag 10 juli, Oban – Castle-bay.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vandaag is het zover, we gaan naar de Outer-Herbrides. Gisteren hebben we kennis gemaakt met onze gids Phil Clegg. Het is een aardig jongen, die ons eerst heeft gevraagd naar onze ervaring en daarna wat wij graag zouden willen gaan doen. Nu is dit laatste niet zo moeilijk we zijn hier voor één doel en dat is zoveel als mogelijk is kajakken en het liefst in de Outer-Hebrides.

Phil regelt alles voor de overtocht en we gaan met de beladen auto’s richting de veerboot. Hier halen we de kajaks van de auto en beladen ze met onze uitrusting, dus kleding, kampeerspullen, eten enz. Dan worden de auto’s weer terug gebracht naar de camping en begint het wachten.

We doden de tijd met koffie gesprekken met mensen die wel eens willen weten waar we naartoe gaan. Het is natuurlik ook geen alledaags gezicht, een rij kajaks op wielen. De overtocht duurt 7 uur en dat is best lang. We doen eerst Lochbolsdale op het eiland South Uist aan en daarna gaan we door naar Castlebay. Het is mooi weer met weinig wind, maar uit de zon is het toch fris. We doden de tijd met hangen en koffie drinken. Als we eindelijk in Castlebay arriveren is het al vrij laat. We moeten nog een plekje zoeken om te kamperen en nog koken, dus dat wordt opschieten geblazen.

Daar de zon niet meer schijnt is het ook aardig kouder geworden en dat is niet erg bevorderlijk voor het humeur in de groep.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij gebrek aan een camping starten we direct met wild kamperen. Dit doen we langs het water vlak bij de haven aan de voet van het dorp. Niemand kijkt hier van op, het schijnt dus normaal te zijn. Het terrein is niet vlak, maar onze tentjes zijn klein en iedereen vind wel een plekje waar hij min of meer tevreden mee is. Er worden hier honden uit gelaten, dus wel eerst je terrein opschonen voor je de tent plaatst. In de haven is een toilet met zoet water, dus deze twee problemen zijn opgelost.

Wij gaan met z’n drieën koken. We laten het ons goed smaken en als de dames de afwas doen ga ik zorgen voor de thee. Na de thee een glaasje wijn en dan rap in de slaapzak. Het is hier behoorlijk fris en van zo’n reisdag wordt je ook vermoeid. Morgen gaan we eindelijk varen.

Woensdag 11 juli, Castlebay – Mingulay.

12_1

Nautische gegevens:

  • Hoogwater: 11:25 + 300 LAT
  • Laagwater: 18:10 + 160 LAT
  • Afstand: 11,7 nm.
  • Windkracht: 2 tot 3 en later 4 bft.
  • Water temp.: 12 °C
  • Lucht temp.: 16 °C
  • Zonnig

Vandaag is het zo ver, de zeekano trektocht gaat beginnen. De verwachtingen zijn hoog gespannen en voor iedereen anders. Ik hoop stiekem op een tidal race, al zouden we alleen maar kunnen kijken dan is het al goed. Maar eerst de boten inpakken en terug naar de veerboot steiger. Daar is een helling waar we te water kunnen. Phil heeft wat kaarten gekocht en doet een voorstel om richting Mingulay te gaan. Het is niet een doel op zich, we kunnen op verschillende plaatsen stoppen en of kamperen, Phil wil dit aan de

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

groep overlaten. Na de tochtbespreking laten we de kajaks te water. We varen onder de pier van de veerboot door naar buiten. Het is rustig en zonnig weer, de eerste mijlen is het aftasten van wat de verschillende leden van de groep aan kunnen. Dit resulteert in een voor mij wat gestaag tempo, maar ergens vind ik dat ook wel best zo.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Als mijn eigen berekening klopt en dat doet hij meestal, dan hebben we zeeën van tijd om Mingulay te bereiken. Maar goed we zitten op zee en zijn onderweg, de omgeving is erg mooi. We peddelen rustig naar onze eerste rustplaats. Die is op het eiland Sandray aan de zuidkant. Als we de bocht om zijn zien we een strand. Het lijkt wel tropisch, een wit zand strand en een helder smaragd groen gekleurde zee. Dit was wel het laatste dat ik in deze ruige natuur zou verwachten.

13

Na een goede rust, waar we de eerste zeehond aanschouwen die ons nieuwsgierig vanaf de rand van het strand gade slaat, gaan we weer op weg. We moeten nu een oversteek maken van ongeveer 2 n.m. met een stroming die van de Atlantische oceaan komt en dus dwars op onze route staat. Dit zorgt met de aantrekkende wind voor een redelijke deining. Daar doen we het uit eindelijk voor. Het is mooi varen en ik heb er plezier in. We zien ook de eerste Papagaai duikers. Onze tweede rust is aan de zuidkant van het eiland Pabbay.

We verlaten ook dit idyllische plekje, als alles hier zo mooi is, dan krijgen we nog twee mooie weken. De tweede oversteek is weer iets ruiger, maar makkelijk te doen. Op Mingulay zit een grote kolonie Papegaai duikers en die duiken op zee massaal om ons heen om te foerageren. Dit is een geweldige ervaring.

Wij landen aan de westkant in een beschutte baai van Mingulay. Ook weer een prachtig plekje. We laten de kajaks achter op het strand en zetten onze tenten op een duinrand. Het zand is los, dus ik borg mijn tent met keien die hier in overvloed leggen. Het eiland heeft een zoetwater stroompje, dus als ons water op is kunnen we dat hier goed aanvullen. Dit is echt een prachtig eiland en onbewoond, dus we zijn helemaal zelf support. Zelf support betekend op Mingulay ook dat er geen telefoon verbinding mogelijk is.

Donderdag 12 juli Mingulay – Berneray.

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 06:51 + 180 LAT.
  • Hoogwater: 12:25 + 290 LAT.
  • Laagwater: 19:04 + 180 LAT.
  • Afstand: 13 nm.
  • Windkracht: 3 tot 4 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 16 °C.
  • Licht bewolkt.

Vandaag heeft Phil het plan om de eilanden Mingulay en Berneray in een acht toer te ronden. Dus we kunnen de tenten laten staan en gaan met relatief lege boten van start. Ik haal nooit mijn boot leeg, maar haal er alleen eruit wat ik nodig heb, dus echt leeg is mijn boot niet. We koersen naar het zuiden om zo de oversteek tussen de twee eilanden te maken. En dan als we vlak bij Berneray zijn zie ineens grote vinnen vlak naast mijn boot. De anderen merken dit ook snel op en er worden volop foto’s gemaakt. Dit zijn dus haaien, maar ze zijn niet gevaarlijk, het zijn Basket haaien. Dit zijn vegetariërs en niet bepaald schuw. We kunnen ze erg dicht naderen. Wat een geweldige ervaring. We varen de Atlantische oceaan op en gaan aan de westkant van Berneray naar het zuiden. Het is een geweldig eiland met steil uit het water oprijzende rotsen. De rotsen zitten vol met zeevogels en de vogelaars onder ons zijn lyrisch. Je kan wel omhoog kijken, maar wel met je mond dicht, of je moet een sterke maag hebben.

1415

Het is wel een geweldig gezicht. De rotsen zijn wit van de vogelstront en de vogels vechten voor elke centimeter ruimte op de rots. Als we de oostkant van het eiland naderen krijgen we de volgende verrassing, zeeleeuwen en die zijn pas echt groot, op een plaatje lijken het stevige zeehonden, maar in het echt zie je pas hoe groot ze werkelijk zijn. De natuur is overweldigend en dat we al in het begin van onze trektocht haaien, zeeleeuwen en de grote kolonies van verschillende vogels te zien krijgen maakt het compleet.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA17

Na een goede en lange rust aan de noord oost kant van Bernery, die door een paar leden van de groep wordt benut om een beklimming naar de vuurtoren te maken, gaan we op weg om Mingulay aan de westkant te ronden. Althans dat is het plan.

Als we zijn overgestoken naar Mingulay krijgen we de eerst grotten te zien waar je met de kajak in kunt varen. Wat een bijzondere ervaring is dat. We spenderen daar dus ook veel tijd aan. Phil besluit dat we verder moeten en we komen in de richting van de Atlantische Oceaan. Hier wordt onverwacht mijn droom werkelijkheid. Een stevige tidal race. Het water komt met het tij over een ondiepte en stuwt het op, maar het wordt hier ook weer tegen de rotsen van het eiland geblokkeerd. Dit stuk is ongeveer 1 n.m. lang voordat we weer kunnen schuilen in een grot. We varen door de grotten naar een volgende stuk, waar de tidal race nog iets heviger is. Ook dit is een stuk van ongeveer 1 n.m. Wat een speeltuin. Ik ben met mijn NDK explorer nog niet in zulk ruw water geweest. Als we weer schuilen gaat Phil kijken of we het eiland kunnen ronden. Dit blijkt niet het geval te zijn en we gaan weer terug via dezelfde weg. Dus weer twee tidal races. Het is wel een grensverleggende ervaring. Als we terug in rustiger water zijn varen we nog onder de indruk van wat we gezien hebben terug naar het strand waar onze tenten staan.

Ik kan als we weer bij het strand zijn, het niet laten om te rollen. Het resultaat is dat de meesten mee doen met de natte oefeningen. Wat wel verrassend is de sterke onderstroom die van het strand terug rolt. Dit maakt dat je met het rollen nog meer geduld moet hebben om onder je boot door te komen.

Vrijdag 13 juli, Mingulay – Sandray.

20_1

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 07:51 + 180 LAT.
  • Hoogwater: 14:01 + 280 LAT.
  • Laagwater: 20:09 + 190 LAT.
  • Afstand: 7,6 nm.
  • Windkracht: NO 5 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 14 °C.
  • Licht bewolkt.

Net als gisteren worden we vanmorgen vroeg verrast door een zeehonden koor. De roedel zeehonden rusten op het strand op ongeveer twee tot driehonderd meter van onze boten. Vandaag gaan we weer verder of liever gezegd we gaan weer naar het noorden. Nu breken we wel de tenten af en alles moet weer in de boot. Het is wel zwaar sjouwen door het rulle zand van het duin waar we op staan. We tappen water uit het stromende beekje dat vlak bij onze tenten verdwijnt in het strand. Voordat dit water bruikbaar is moet het wel eerst goed gekookt worden om het voor ons drinkbaar te maken.

Phil heeft voor vandaag niet echt een plan, eigenlijk alleen het idee dat we aan de oostkant van de eilanden weer naar het noorden varen en dan wel zien waar we uitkomen. Mij maakt het niet zoveel uit, het is hier schitterend en als ik maar kan varen dan ik het mij al lang goed. Dus we vertrekken van Mingulay zonder specifiek einddoel. Als we van het strand verlaten varen we eerst in de luwte van het eiland, maar als we het voorbij Mingulay zijn krijgen we te maken met stevige golven die worden veroorzaakt door de harde wind en de stroming die vanaf de oceaan komt. De golven zijn eerst vrij hoog omdat we hier aan lagerwal zitten.

Dan uit het niets een schreeuw, Addie!! Zwemmer. Een van onze vrienden is omgeslagen. Nu wil ik wel een redding uitvoeren, maar er zijn een paar boten dichterbij en die varen mij in de weg voor een redding. Phil is er het snelste bij en de drenkeling zit al snel weer in zijn boot. Het duurt nog wel even voor we verder kunnen, eerst moet de drenkeling van de schrik bekomen en zich weer veilig in zijn boot voelen. Wij blijven als groep dus een tijdje stil op het rumoerige zeetje liggen wachten. Na dit incident varen we verder naar Pabbay voor koffie, brood en rust. Tijdens deze pauze wordt er weer besproken wat we gaan doen. Het plan blijft wat onduidelijk, we varen straks eerst maar naar het eiland Sandray en zien dan wel weer wat we gaan doen.

De tweede oversteek is iets rustiger, maar de wind is nog steeds stevig en we hebben hem recht op de kop. Als we bij de volgende pauze plek zijn wordt er besloten dat we hier vannacht blijven. De wind is sterk en het is een idyllisch eilandje. Weer onbewoond. Met de marifoon kan ik het weerbericht van de Britse kustwacht ontvangen. Men blijft harde wind opgeven. We zien morgen wel weer verder. Doordat we niet zover gevaren kunnen we het eiland verkennen. Op de heuvels waait het erg hard, maar onze tenten staan mooi in de luwte.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zaterdag 14 juli, Sandray – Orosay.

23

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 08:58 + 180 LAT.
  • Hoogwater: 15:23 + 290 LAT.
  • Afstand: 10,5nm.
  • Windkracht: NNW 5 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 14 °C.Bewolkt af en toe regen.

Als we waker worden horen we het al aan het klapperen van de tent, het waait weer hard. Het marifoon weerbericht heeft het bij het rechte eind. De vraag is hoe nu verder. Eerst maar ontbijten en dan zien we wel wat Phil in gedachten heeft. Zoals het nu staat weet ik het niet. De meningen in de groep zijn ook wat verdeeld.

Phil besluit om eerst maar naar het eiland Barra te varen en dan in het dorp Castle Bay meer informatie in te winnen. Lijkt mij ook een goed plan, dus inpakken 

20

en varen maar. Als we uit de luwte van het eiland komen staat de wind weer pal tegen en de zeegang is vrij sterk (tegen).We hebben een abonnement op tegenwind deze week lijkt het wel. Het eiland dat tussen Sandray en Barra in ligt heet Vatersay, hier gaan we aan de oostkant een baai in om te rusten. We landen op alweer een mooi strand, maar het is hier wel erg fris ook regent het een beetje. We maken een wandeling om warm te blijven en omdat het een mooi gebied is. De baai van dit eiland waar we geland zijn, is het smalste stukje land van het eiland, zodat als je een paar honderd meter loopt aan de westkant op het strand van de Atlantische Oceaan bent. Van het duin zie je dus aan twee kanten zee. 

Na de wandeling en de pauze gaan we weer in de boten en varen naar Castle Bay. We landen weer  bij de veerboot steiger van. Hier zoeken we eerst een plek om te eten en om uit te zoeken hoe het weer zich ontwikkeld. Er ontstaat een discussie, wat eigenlijk geen discussie zou mogen zijn. Er wordt door een paar oud gedienden van deze tocht in het geheel niet gekeken naar de veiligheid van de groep.

Eindelijk wordt er besloten om nog een stukje verder te varen naar het kleine eilandje Orosay vlak voor de oostkust van Barra. Hier maken we ons kamp en beslissen morgen wat we verder gaan doen. Het weer wordt op dit moment slechter, de wind trekt nog meer aan en het gaat in de loop van de avond regenen. Doordat we geen gezamenlijke schuilplaats hebben gaat iedereen maar naar zijn of haar tent en kruipt vroeg in de slaapzak.

23
22
21

Zondag 15 juli, Orosay – Castle Bay.

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 10:03 + 160 LAT.
  • Hoogwater: 17:21 + 310 LAT.
  • Afstand: 4,1 nm.
  • Windkracht: NNW 5 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 11 °C.
  • Bewolkt eerst regen later droog.

Het meerdaagse weerbericht is niet goed. Als we wakker worden regent het en het waait nog hard. Dit maakt dat het besluit word genomen om terug te varen naar Castle Bay en om morgen de veerboot te nemen naar Oban, zodat we daar nog kunnen varen.

Dit besluit is niet voor iedereen leuk, maar het is wel een verstandig besluit.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Er wordt een NNW tot NNO wind van 6 bft. voorspeld en dat is met het vooruitzicht van een ruime oversteek niet voor iedereen te doen. Sterker nog ik denk dat Phil, nog een andere sterke vaarder uit de groep en ik zelf de enige drie zijn die in staat zijn om dit aan te kunnen. Dit moeten we dus niet willen.

Met gemengde gevoelens worden de boten weer beladen en varen we in één keer door naar Castle Bay. We zetten onze tenten weer op dezelfde plek als de dag dat we hier aan kwamen. Omdat we vroeg in de middag aankomen is er tijd voor een wandeling. Iedereen gaat zijn eigen weg en wij gaan eerst een wandeling maken en op de terug weg doen we de supermarkt aan. We hebben het tot nu toe met verse voeding kunnen doen en met de aanvulling van vandaag gaat dat tot het einde van de vakantie lukken.

“Inner Hebrides”

Maandag 16 juli, Castle Bay – Loch Feonchan.

26

Als ik de tent uitkomt is het mooi weer, dit is anders dan de verwachting. Het weer zal in dit gebied in de loop van de dag wel gaan veranderen, dus de beslissing die is gemaakt om terug te gaan en in een ander gebied te gaan varen is de juiste geweest. We zijn er vroeg uit om de veerboot te halen. Phil heeft de tickets geregeld en we gaan aan boord voor de lange overtocht. Als het goed is komen we zo tegen drie uur aan in Oban en dan gaan we vanaf de veerboot weer varen naar een goede kampeerplaats. Het is een prima dag om de overtocht te maken, we kunnen buiten in de zon zitten. Onderweg worden er dolfijnen gespot, nu hebben we alle bijzondere dieren die hier voorkomen gezien, eergisteren hebben we nog zeeotters gezien, dat is op zich al heel bijzonder, daar deze dieren erg schuw zijn.

Als we aankomen in Oban mogen we van de havenmeester direct naast de veerboot van de boot helling gebruik maken om te water te gaan. We moeten wel binnen het uur vertrekken, omdat er dan een kleine veerboot aan moet leggen. Dit moet wel lukken.

Als we omgekleed zijn varen we eerst nog naar de overkant van de baai, zodat Phil in de stad kaarten van de Inner Herbrides aan kan gaan schaffen. Daarna koersen we naar het zuiden om vlak bij een Loch te gaan kamperen. Het is een uitstekende plek en in de late middag zon kan iedereen mooi zijn natte spullen drogen.

Later op de avond begint de wind aan te trekken en blijkt dat ik mijn tent een kwartslag moet gaan draaien. De wind valt over de heuvels en drukt tegen de zijkant van mijn tent. Gelukkig staat mijn tent met vier haringen en is de klus in tien minuten geklaard.

27

Dinsdag 17 juli, Loch Feochan – Scarba.

30

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 10:42 + 130 LAT.
  • Hoogwater: 16:50 + 350 LAT.
  • Afstand: 13,3 nm.
  • Windkracht: ZW 2 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 14 °C.
  • Bewolkt , miezerig.

In tegenstelling tot de Outer Herbrides is er hier weinig wind. Het is wel miezerig, echt Schots weer en dat hadden we nog niet mee gemaakt. Ik hoor later ook van anderen, die in deze periode hier zijn geweest, dat die ook van wegen de harde wind in de Outer Herbrides terug naar Oban zijn gegaan of helemaal niet naar de Outer Herbrides zijn vertrokken. Toch geeft het wat twijfels of we wel terug hadden moeten gaan. Nu moet je bij twijfel van je plan afwijken en de veilige weg kiezen en dat hebben we ook gedaan. Het is in ieder geval reden tot gesprekstof tijdens het ontbijt.

Het is vandaag een rustige vaardag, we gaan eerst naar de Atlantic bridge, één van de oudste verbindingen met het eiland Seil in de buurt van Oban. Onder de Atlantic bridge is het tevens het hoogste punt van deze ondiepe baai. Dit is wel mooi om te zien, het water stroomt aan twee kanten weg. Het is hier zo ondiep dat we het extreme waddengevoel krijgen en inderdaad moeten lopen. We drinken koffie bij de brug. Er staan hier tafels en banken, er zijn souvenirs winkels en er staat een hotel restaurant dat nog gesloten is. Al met al is het duidelijk dat deze brug een toeristische attractie is.

Na deze pauze gaan we weer verder door de Seil Sound naar het zuiden om zo via de Shanâ Sound bij de Sound of Jura uit te komen. Deze steken we richting het westen over. In de Sound of Jura staat een sterke stroming die we dwars passeren. Zo komen we aan de zuidkant van Scarba uit. Hier is het begin van de Golf of Corryvreckan. Dit is één van de beroemdste en

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOLYMPUS DIGITAL CAMERA

beruchtste tidal races van deze omgeving. Maar goed, wij landen hier aan op een plek die door veel zeekajakkers wordt aangedaan. Het is nog steeds regenachtig en een gedeelte van ons zet zijn tent op en een paar gaan slapen in een oud huis wat hier staat en vrijelijk gebruikt mag worden. Wij zetten onze tent op naast een beek met snelstromend water en koken in de tent. We gaan wel met z’n allen in het huis zitten voor onze dagelijkse wijn time. We bespreken wat de mogelijk heden voor morgen zijn. (ik hoor de Corryvrecken al roepen!!!) Het ruikt zo muf in het huisje dat ik er niet lang blijf. Er is wel een soort droog ruimte in het huisje, daar hangen we nog wel onze natte kano kleding op om te drogen.

Woensdag 18 juli, Scarba – Luing.

34

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 11:21 + 110 LAT.
  • Hoogwater: 17:29+ 370 LAT.
  • Afstand: 11,4 nm.
  • Windkracht: ZW 3 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 11 °C.
  • Bewolkt , eerst regen en later miezerig.
30

Na een nacht regen is het ook vanmorgen regen. Dus dat wordt alles nat inpakken. De droogkamer in het oude huisje heeft ook niet echt gewerkt, de kleding is alleen niet natter geworden. Doordat het niet erg hard waait besluit Phil om door de Coryvreckan te gaan. Super dus, tenminste dat vind ik. Als ik op het stenen strand bezig ben om mijn boot te water te laten zie ik dat er iemand van onze groep, die hier al vaker is geweest, bezig is met het oefenen van hoge steunen. Is dit een voorteken? Ik ga van mijn eigen kennis en ervaring uit en verheug mij op de komende dag.

Als iedereen in de boot zit gaan we op weg, iedereen is met zichzelf bezig, hoe zal het gaan? Hoe ziet het er uit? Het is tenslotte één van de beroemdste tidal races van Schotland en ze heeft zeker een reputatie. Als we aan het begin zitten is alles erg rustig, is dit stilte voor de storm, doen we er wel goed aan om hier doorheen te gaan? Allemaal vragen en nog eens vragen, die ik niet alleen heb. Maar hoe verder we in de Golf of Coryvreckan in gaan hoe meer ik ga genieten van de omgeving.

31

De stroming is erg sterk en we passeren op veilige afstand een enorme draaikolk. Dan komt de gedachten op was dit het nu? Zijn wij in de Coryvreckan en hebben we alleen stroming en verder plat water?

32

Ik spreek met mijn mede vaarders af als dit zo blijft vertel ik wel dat ik door de Coryvreckan ben gevaren, maar niet hoe hoog de golven waren.

Zo raakt iedereen de gezonde spanning kwijt, maar dan gebeurt het. We zijn nog niet geheel de bocht door om naar het noorden te varen als het water veranderd, en niet een klein beetje. Waar het water vandaan komt weet ik niet, maar er zijn plotseling golven, erg veel golven. Het is spectaculair en spannend.

We varen in een lijn achter Phil, die de weg zoekt. Het is steunen, opkanten, peddelen en hobbelen. Erg verrassend en een mooie ervaring. En ja ik vertel toch hoe de golven waren.

Als we hier doorheen zijn gaan we aan land om te eten en wat warms te drinken. Het weer blijft regenachtig. Phil verteld ons dat we nu door nog een beroemde wals gaan die tussen Scarba en Lunga in ligt, de ”Grey Dogs”. Dit is een meer gecontroleerde tidal races en hier kan je dus mooi

spelen. Na dit spektakel moeten we nog een uitdaging overwinnen, om uit de Grey Dogs te komen moeten we langs een sterke tegenstroming om uit dit gebied te komen.Dit valt niet mee, dus we gaan over op plan twee en slepen de kajaks door de stroming om verder te kunnen. Er zijn inmiddels mensen die het koud beginnen te krijgen, dus is het zaak om te gaan varen. Nog na genietend varen we door naar het eiland Luing om voor het laatst wild te gaan kamperen deze vakantie. De regen is overgegaan in motregen, maar ook daar wordt je nat van. Dus snel de tent opzetten en de rest van de avond blijven we binnen.

34
33
35

We zien wel door de opening van onze tent dat er iemand precies op de rand van de hoogwater lijn zijn tent heeft opgezet. Niet super handig, maat hoger als dit komt het water niet.

Dit was voor mij wel één van de top dagen van deze vakantie. Ik ben blij dat we dit als toetje mee hebben gemaakt.

Donderdag 19 juli, Luing – Oban.

Nautische gegevens:

  • Laagwater: 11:58 + 90 LAT.
  • Hoogwater: 18:05+ 380 LAT.
  • Afstand: 11,1 nm.
  • Windkracht: ZW 3 bft.
  • Water temp.: 12 °C.
  • Lucht temp.: 17 °C.
  • Zonnig.

Laatste dag, wind in de rug en mooi weer. Het is zelfs wat warm in ons droogpak. We varen naar het noorden en stoppen op pittoreske plaatsen. Geen echte moeilijke vaar omstandig heden vandaag. Als we bij de camping in Oban zijn sluit ik af met een paar Eskimo rollen. Niet iedereen is hier voor te vinden, maar ik doe het met veel plezier. We lopen met de beladen boten het laatste stuk naar de camping. Op de camping kunnen we mooi al onze spullen drogen en wat we niet meer nodig hebben inpakken in de auto. We ontmoeten ook de tweede groep die twee dagen later als wij vertrokken zijn naar de Outer Herbrides. Ook zij zijn van wegen de harde wind vroegtijdig terug gekomen. Leuk om oude vrienden te ontmoeten. Op de camping staat ook de auto van één van onze club genoten. Als ik later met hem spreekt blijkt ook hij in Oban gebleven te zijn van wegen het weer in de Outer Herbrides.

36
37
38

Het is een mooie vakantie geweest met veel indrukken en schitterende ervaringen. Dat is ook zoals ik mij deze reis zal blijven herinneren. Morgen gaan we weer richting Newcastle upon Tyne en kamperen nog ergens onderweg. Dit doen we omdat we overmorgen op de veerboot naar IJmuiden moeten zijn en we niet het risico willen lopen dat we te laat aankomen.